Tunnel of Hope

Vandaag begon ik de dag met een bezoek aan een 'top atraction' volgens mijn Lonely Planet. Namelijk het Svrzo House. Dit is een huis dat nog volledig ingericht is zoals het was in de 18e eeuw, op zich inderdaad best een interessante plek, maar ik zou het zeker geen top atraction noemen.

Vervolgens ben ik naar het graf van Alija Izetbegovic gelopen (eerste president van het onafhankelijke Bosnië & Herzegovina). En vanaf daar doorgelopen naar het museum over hem. Omdat ik hier de enige bezoeker was kreeg ik een soort van privé rondleiding, erg interessant om te lezen en te zien wat deze man voor dit land heeft betekend en hoe populair die, twaalf jaar na zijn dood, nog steeds is.

Vanaf het museum over Izetbegovic is het slechts een klein stukje lopen naar hét uitzichtpunt van Sarajevo, het gele fort. Helaas was het vrij mistig vandaag, dus je kon niet heel ver kijken, maar toch had je een aardig overzicht over de stad. Leuk om dat op deze manier gezien te hebben. Inmiddels was het 12 uur geweest en werd het tijd om te lunchen. Dus ben ik langs de bakker gelopen voor wat broodjes en heb die in het hostel opgegeten. Toen was het wachten tot 14.00, dan zou mijn 'Tunnel of Hope' tour namelijk starten (Sarajevo Insider, €15).

We begonnen de tour met een rit naar de tunnel toe, onderweg kregen we al superveel informatie over de oorlog in Bosnië en vooral over de tijd tijdens de belegering van Sarajevo. Wat erg interessant was was dat de gids zelf in Sarajevo woonde en leefde gedurende de belegering (die bijna vier jaar duurde). Hij vertelde dat hij erg vaak 'Sniper Alley' over was gerend met de realistische angst om doodgeschoten te worden.

Eenmaal bij de tunnel aangekomen viel meteen een 'Sarajevo Rose' op. Dit zijn mortier beschadigingen in het asfalt die opgevuld zijn met rode verf. Als je dit ergens in Sarajevo ziet betekent dat dat er op die plek minstens drie mensen zijn overleden door een mortier, een goede manier om mensen stil te laten staan bij de doden die hier gevallen zijn. En aangezien er gedurende de belegering gemiddeld meer dan 300 mortieren per dag afgeschoten werden op Sarajevo zie je best veel van die 'roses' door de stad heen.

De tunnel is gegraven tijdens de belegering van de stad om spullen en mensen vanuit Bosnië Sarajevo in te krijgen en vice versa. Sarajevo was helemaal omsingeld en dus was er geen andere manier om de stad in of uit te komen dan via deze tunnel, die men onder het vliegveld doorgegraven had.

Bij de tunnel zelf ook nog heel veel uitleg gehad van de gids die hele interessante dingen vertelde, maar me zoveel informatie gegeven dat het teveel is om hier op te noemen. Maar mocht je ooit in Sarajevo zijn, neem dan absoluut de Tunnel Tour van 'Sarajevo Insider', echt een hele dikke aanrader. Wat ik overigens moet vermelden in dit stuk is dat de VN er hier niet erg goed op staat, omdat die zich tijdens die oorlog veel te passief opgesteld hebben naar de mening van de locals. Daarnaast waren de hulppakketten ook niet altijd heel erg nuttig. Zo heeft de VN in 1993 meer dan een ton aan malariatabletten naar Sarajevo gestuurt. Ze hadden hier erg grote problemen in die tijd, maar malaria was daar niet een van.

Eenmaal terug bij het hostel heb ik gedineerd bij hetzelfde tentje als gister. Morgen is het plan om het Holiday Inn te bekijken (belangrijke rol gespeeld tijdens de belegering), Sniper Alley nog eens goed te bekijken, de Bobsleebaan van de Olympische Spelen van 1984 te bekijken, die tijdens de oorlog vernietigd is en om het Olympisch stadion te bekijken.